Miejsko-Gminna Biblioteka
Publiczna

Polskie opracowanie pięknej baśni o osieroconej przez matkę dziewczynce, którą macocha i dwie przyrodnie siostry nazywają pogardliwie Kopciuszkiem."Był sobie raz pewien wdowiec, łagodny jak baranek. Miał on córkę, śliczną, dobrą i pracowitą dziewuszkę. Ojciec i córka kochali się serdecznie i dobrze im się działo. Nie wiadomo, co pokusiło wdowca, że ożenił się po raz drugi..."

Polskie opracowanie pięknej baśni o osieroconej przez matkę dziewczynce, którą macocha i dwie przyrodnie siostry nazywają pogardliwie Kopciuszkiem."Był sobie raz pewien wdowiec, łagodny jak baranek. Miał on córkę, śliczną, dobrą i pracowitą dziewuszkę. Ojciec i córka kochali się serdecznie i dobrze im się działo. Nie wiadomo, co pokusiło wdowca, że ożenił się po raz drugi..."

Należę do pokolenia, które zna wojnę i okupację z własnych doświadczeń. Doświadczeń takich - jako źródła wiedzy o historii - nie należy życzyć nikomu. I jeśli pojawia się niekiedy u bardzo młodych ludzi żal, że nie dane im było żyć w tamtym czasie wielkich zdarzeń - uznajemy to za niedostatek wyobraźni. Lepiej by poznawali ten czas z lektur.O tamtych latach napisano już bardzo dużo, lecz na ogół wycinkowo - najwięcej o walce i męczeństwie. Łatwo to zrozumieć: walka decydowała o losach wojny, ludobójstwo zaś nie pozwoliło milionom ludzi dożyć jej końca. Lecz prawda o okupacji nie wyczerpuje się przecież na tym. Walcząc i cierpiąc naród przede wszystkim żył, starał się przetrwać fizycznie i w moralnym zdrowiu, bez kolaboracji, upodlenia ani zatraty własnej godności. Wyciągał też nauki z doświadczeń i przygotowywał swą państwową przyszłość. Ta wojna była bowiem całą epoką, po której świat nie mógł już wrócić do dawnego, bo dawne zbankrutowało. Tym bardziej nie był taki powrót możliwy dla nas. Dla Polaków ta wojna była trzęsieniem umysłów, na drugi jej brzeg wyszliśmy w dużym stopniu inni. Trudno powiedzieć czy lepsi, ale na pewno mądrzejsi.Od dawna myślałem o napisaniu powieści, która dała by w miarę pełny, epicki obraz naszych losów w tamtych latach walki, cierpień, życia, myśli, zwątpień. Długo gromadziłem najróżniejsze materiały, gdyż nie mogło na taki utwór wystarczyć własnego doświadczenia. Lecz im głębiej w to wchodziłem, tym bardziej zamiar wydawał się niewykonalny - i z powodu dużych luk w źródłach historycznych, i z poczucia osobistej niemożności ogarnięcia tematu, a tym bardziej literackiego wyrażenia. W końcu jednak, równo w trzydziestą rocznicę wybuchu wojny, siadłem do pisania przekonany, że dalsze odwlekanie niewiele już dać może, pamięć zaś powoli blaknie.W książce tylko bohaterowie są literackim zmyśleniem. Reszta - wszystko, co się z nimi i wokół nich dzieje - jest prawdą historyczną. Liczę się z zarzutami, że za wiele wtłoczyłem tu historii, że to w dużych partiach faktografia, a nie beletrystyka. Według początkowego zamysłu miało być tej faktografii mniej. Uznałem jednak w toku pisania, że nie sposób zawrzeć obrazu tamtych czasów w samej tylko literackiej fabule i że nie da się zrozumieć czynów i myśli bohaterów bez tego, co cisnęło na nich z zewnątrz. Albowiem bardziej niż kiedykolwiek kształtowała ówczesne losy i zachowania ludzi historia, przed którą dla nikogo nie było ucieczki.Powieść zaczyna się w 1939 roku, kończy we wrześniu 1944, kiedy bohaterowie znaleźli się na wyzwolonych obszarach kraju. Wprawdzie wojna trwała jeszcze pół roku, lecz dla nich był to już drugi jej brzeg. I całkiem inny etap życia. Autor.

Jak Polacy walczyli i umierali - od Uralu po Normandię Wojenne losy Polski i Polaków są powszechnie znane. Wrześniowa porażka, rozbiór kraju, niewolnicza tułaczka po terytoriach okupantów - niemieckiego i sowieckiego, a jednocześnie nieustanna walka z agresorami - praktycznie na wszystkich frontach i w konspiracji. Zwykle traktuje się te wszystkie batalie wyrywkowo. Rzadko i zwykle z trudem mówi się o nich razem, jednym tchem, a jeszcze rzadziej - w kontekście ludzkich losów: wydarzeń widzianych oczami zwykłego człowieka. Tym razem to się udało. Autorzy przystępnym językiem mówią o zawiłych dziejach Polaków podczas drugiej wojny światowej. Piszą o Blitzkriegu w 1939 roku, o zmaganiach tych, którzy, uciekając przed nazistami, zostali deportowani do sowieckich Gułagów: o ich podziemnej walce o przetrwanie. Przede wszystkim jednak bez nadmiaru szczegółów piszą o ludziach i ich pogmatwanych wojennych losach. O pilotach, żołnierzach i marynarzach, kobietach i dzieciach, którzy, nawet rozproszeni po świecie, łączyli siły w walce przeciwko narzuconej tyranii. Efektem pracy Johnsona i Medyńskiej jest unikatowa, zwięzła, a zarazem bezstronna opowieść o odwadze i harcie ducha w trakcie wojny. Autorzy patrzą na Polaków z zewnątrz, chłodnym okiem obserwatorów pozbawionych uwikłań politycznych i ideologicznych. Ich zdaniem wojenne dzieje naszych rodaków są tak niesamowite, że nie wolno pozwolić im zaginąć w odmętach niepamięci. Nie kryją przy tym swego szacunku i podziwu dla nich. Swoją narrację wzbogacają niepublikowanymi dotąd wspomnieniami świadków oraz fotografiami. Wykraczają w ten sposób daleko poza rozważania ogólne czy akademickie, nadając historycznym faktom treść i barwy, jakie towarzyszyły codziennemu życiu w tamtych trudnych czasach. Mark Johnson urodził się w Londynie w 1959 roku. Jego ojciec pochodził z Jamajki. Matka o korzeniach holendersko-szkockich straciła większość rodziny w Holocauście. Na początku lat 70. Mark zaciągnął się do wojska. Służył na Jamajce, gdzie zwalczał handlarzy narkotyków i gangi na ulicach Kingston. Po odejściu z armii podjął współpracę z służbami celnymi. Niepokonani to owoc jego pasji, którą jest historia militarna. To książka kierowana do szerokiego czytelnika. Opisując jeden z mniej rozumianych na Zachodzie epizodów współczesnej historii, starałem się przedstawić, jak działania wojenne - te, prowadzone na polach bitew, jak i poza nimi - wpłynęły na zwykłych ludzi, mężczyzn i kobiety. W głównej mierze skupiłem się na opisaniu prawdziwych ludzkich przeżyć i emocji ujętych na tle wydarzeń historycznych. Zaintrygowała mnie również niesamowita zawziętość okazana w obliczu porażki oraz okupacji, a także ekstremalnej wrogości w postaci represji i brutalności. Mark Johnson mieszka obecnie w Wielkiej Brytanii, ale większość czasu spędza podróżując i badając mało znane historie mniejszości etnicznych, mających olbrzymi wkład w zwycięstwa Aliantów podczas drugiej wojny światowej w Europie i Azji. Esti Medyńska - urodzona w prima aprilis dziennikarka, tłumaczka i obserwatorka. Ślązaczko-Zaolzianka, która nie posługuje się ani jedną gwarą. Jej pasją są militaria i historia, stąd praca w angielskiej policji i pisanie książek o drugiej wojnie światowej. Podróżuje w każdej wolnej chwili, prowadząc wywiady z ocalałymi z tamtych wydarzeń.

(...) Przez długi czas w domu panowała cisza, tylko w pokoju na parterze rozbłyskiwało i gasło światło latarki, migocące jak błędny ognik. Michał przyciągał gałąź coraz bliżej okna, niemal już dosięgał szyby. Nagle ruchy latarki w pokoju stały się szybkie i gwałtowne, jakiś głuchy odgłos dobiegł jego uszu. Zrobił jeszcze jeden wysiłek, by dojrzeć scenę rozgrywającą się wewnątrz domu, i w tym momencie naprężona gałąź złamała się z trzaskiem rozdzierającym ciszę nocną jak huk wystrzału. Uczepiony ...

Zamek to jedna z jego najbardziej znanych powieści wybitnego austriackiego prozaika. Podobnie jak inne utwory autora ma charakter pa raboli, o której znaczenie krytycy spierają się od momentu publikacji. Zmagania głównego bohatera, K., z wszechmocnym i jednocześnie niedostępnym Zamkiem są odczytywane jako obraz egzystencji ludzkiej świadomości, zagubionej w nieprzychylnym i obcym jej świecie, a le też jako swego rodzaju traktat teologiczny. Powieść Kafki była interpretowana socjologicznie, psychoanalitycznie, metafizycznie. To bogactwo odczytań i interpretacji świadczy o tym, że mamy do czynienia z dziełem wybitnym, wymykającym się ustalonym schematom, z awierającym ogromne bogactwo sensów i znaczeń.

Od jakiegoś czasu przebywam w pałacu zimowych elfów. Jak długo dokładnie? Nie wiem. W tym miejscu czas nie płynie normalnie. Od kiedy utknęłam w krainie Nigdynigdy, życie w świecie zewnętrznym, świecie śmiertelników, płynie beze mnie. Jeśli kiedykolwiek się stąd wydostanę, jeśli uda mi się wrócić do domu, może się okazać, że od mojego zniknięcia minęło sto lat, a cała moja rodzina i przyjaciele od dawna nie żyją. Staram się nie myśleć o tym za często, ale czasami nie mogę się po prostu powstrzymać. Zawarłam z zimowym księciem umowę - obiecałam, że jeśli on mi pomoże, pójdę z nim na Mroczny Dwór. Ale gdzieś tam, pośród upiornego pustkowia pyłu i żelaza, uświadomiłam sobie, że się w nim zakochałam...

Od jakiegoś czasu przebywam w pałacu zimowych elfów. Jak długo dokładnie? Nie wiem. W tym miejscu czas nie płynie normalnie. Od kiedy utknęłam w krainie Nigdynigdy, życie w świecie zewnętrznym, świecie śmiertelników, płynie beze mnie. Jeśli kiedykolwiek się stąd wydostanę, jeśli uda mi się wrócić do domu, może się okazać, że od mojego zniknięcia minęło sto lat, a cała moja rodzina i przyjaciele od dawna nie żyją. Staram się nie myśleć o tym za często, ale czasami nie mogę się po prostu powstrzymać. Zawarłam z zimowym księciem umowę - obiecałam, że jeśli on mi pomoże, pójdę z nim na Mroczny Dwór. Ale gdzieś tam, pośród upiornego pustkowia pyłu i żelaza, uświadomiłam sobie, że się w nim zakochałam...

Kiedy Wanda i jej maleńka wnuczka Pola zostają same, sytuacja młodej emerytki się komplikuje. Rozstaje się ze wspólnikiem Wiktorem i wynajmuje restaurację. Jakby tego było mało, kiedy sama potrzebuje pomocy, najbliżsi tylko w niej widzą swoje wsparcie.
Czy wystarczy jej siły i wewnętrznego uporu, żeby przetrwać najtrudniejsze momenty? Czy emerytura będzie spokojnym czasem w jej życiu? Czy uda się jej znaleźć bezpieczny port? Nim znajdzie odpowiedź na te pytania, czeka ją jeszcze sporo niespodzianek od losu.