Miejsko-Gminna Biblioteka
Publiczna


w Glinojecku

PODGLĄD REKORDU W FORMACIE MARC21

KATALOG KSIĘGOZBIORU FILII W OśCISłOWIE

Przeszukiwanie katalogu po indeksie: 

Wyświetlonych zostanie max na stronie: 

opisów

               


Dzieje Tristana i Izoldy
LDR
02683cam a2200349|i|4500
001
n 20130708145333052487
005
20180711101354.0
008
991116s1982||||pl||||||||||||000|f|pol||
020
_ _
a 8306008405
040
_ _
a WA N c WA N d CIE_GLI e rda
041
1 _
a pol h fre
245
0 0
a Dzieje Tristana i Izoldy / c odtworzył Joseph Bédier ; przełożył i wstępem opatrzył Tadeusz Żeleński (Boy).
250
_ _
a Wydanie piąte.
260
_ _
a Warszawa : b Państ. Instytut Wydawniczy, c 1982.
960
_ _
b PIW
300
_ _
a 117, [3] strony ; c 21 cm.
336
_ _
a Tekst b txt 2 rdacontent
337
_ _
a Bez urządzenia pośredniczącego b n 2 rdamedia
338
_ _
a Wolumin b nc 2 rdacarrier
380
_ _
a Książki.
500
_ _
a Tytuł oryginału: Le roman de Tristan et Iseut.
648
_ 7
a 1801-1900
655
_ 7
a Powieść francuska y 19 w. 2 JHP BN
700
1 _
a Żeleński, Tadeusz d (1874-1941). e Tłumaczenie 1 n 94005644
700
1 _
a Bédier, Joseph d (1864-1938). e Opracowanie t Roman de Tristan et Iseut 1 n 2004040679
710
2 _
a Państwowy Instytut Wydawniczy. 4 pbl e Wydawca 1 n 01011773
920
_ _
a 83-06-00840-5
970
_ _
a Legenda Tristana i Izoldy jest najpiękniejszym, najgłębszym poematem miłości, jaki ludzkość kiedykolwiek stworzyła. Zawiera w najpełniejszym, najszlachetniejszym wyrazie to, co stanowi dominującą linię późniejszej literatury francuskiej, co odróżnia ją od wszystkich innych i stanowi tajemnicę jej uroczego na wszystkie inne oddziaływania.Wiecznie na nowo przeżywany problem miłości, wiekuista, tryumfalna apoteoza jej samej, wraz z całym bezmiarem jej nędz, kłamstw, jej wzniosłości i upodlenia, czci i bezhonoru, z całym pijaństwem szczęścia i tragizmem niedoli, to linia, która od Tristana i Izoldy, poprzez strofy Villona i Molierowskiego Alcesta, niezapomniane sylwety Manon Lescaut i kawalera de Grieux, poprzez Stendhala i Balzaca, Musseta i Verlaine`a, aż do całego teatru i powieści przedostatniej doby, aż do piosenki ulicznej Paryża, snuje się nieprzerwanie przez najświetniejsze karty literatury francuskiej i stanowi jej swoisty, nieprzeparty urok. Można powiedzieć, iż dusza nowo tworzącej się rasy w samym zaraniu młodości napiła się czarodziejskiego trunku z pucharu Tristana i Izoldy i że ów napój miłosny, mocny jak życie i mocniejszy nad śmierć, na wieki już krąży w jej żyłach.
980
_ _
a 821.133.1-3