Miejsko-Gminna Biblioteka
Publiczna

Powieść inspirowana scenariuszem filmu "Kler"."Wydawało się chłopcu, już dużemu, już mężczyźnie, że poradził sobie z przeszłością. Tak było do tego tygodnia, kiedy potwór znowu się obudził".W seminarium duchownym wybucha pożar. Kleryk Leszek Lisowski ratuje z płomieni dwóch przyjaciół: Andrzeja Kukułę i Tadeusza Trybusa. Po święceniach spotykają się w każdą rocznicę ocalenia. Tym razem spotkanie kończy się tragicznie. Wiara i powołanie trzech księży zostaną wystawione na straszną próbę.Piotr Głuchowski nie tylko rozwija filmowe wątki i ujawnia życiorysy bohaterów, ale czerpiąc z prawdziwych historii, tworzy nową, wstrząsającą opowieść o grzechach Kościoła. Te odkrywa dziennikarka Ludmiła Zakrzewska, główna bohaterka powieści. Ona także - prowadząc śledztwo w sprawie kościelnej pedofilii - musi dokonać fundamentalnego wyboru: miłość czy godność?"Bez pracy moich kolegów reporterów ta książka by nie powstała. Postać Ludmiły Zakrzewskiej, głównej bohaterki Nic, co ludzkie, jest wzorowana na nich. Na Bożenie Aksamit z Gdańska, Małgorzacie Bujarze z Rzeszowa, Marcinie Kąckim z Poznania, Marcinie Kowalskim z Kruszwicy i Marcinie Wójciku z Warszawy."Piotr Głuchowski

Rozmowa Cezarego Michalskiego z Januszem Palikotem - najbardziej kontrowersyjnym polskim politykiem o jego religijności dziecięcej, młodzieńczej i wieku dojrzałego, o jego faktycznym i pragmatycznym stosunku do Kościoła w okresie, kiedy wydawał tygodnik "Ozon" (gdzie teksty zamieszczali najbardziej konserwatywni, prawicowi publicyści żarliwie broniący Kościoła, min. Grzegorz Górny, Robert Tekieli, Tomasz Terlikowski, Joanna Lichocka, Piotr Semka); o jego współpracy z przedstawicielami polskiego Kościoła (min. abp. Józefem Życińskim i o. Maciejem Ziębą) w okresie działalności w Platformie Obywatelskiej; o deklarowanym i faktycznym stosunku do religii i do Kościoła czołowych polskich polityków (min. Donalda Tuska, Aleksandra Kwaśniewskiego, Bronisława Komorowskiego, Kazimierza Kutza, Jarosława Gowina...), dziennikarzy, artystów i innych osób publicznych; o kulisach odejścia Janusza Palikota z Kościoła oraz pragmatycznych i ideowych przyczynach jego decyzji (po katastrofie smoleńskiej) o stworzeniu w Polsce pierwszej konsekwentnie antyklerykalnej partii, która weszła do Sejmu.